Otizm ve Duyu Bütünleme, Ergoterapi İlişkisi

Otizm spektrum bozukluğu (OSB), bireylerin dil, sosyal iletişim, davranış ve duyusal becerilerini etkileyen nörogelişimsel bir farklılıktır.

Duyu bütünleme, bireyin vücudundan ve çevreden aldığı duyusal bilgileri (görme, işitme, dokunma, koku, tat, vestibüler ve proprioseptif duyular) doğru şekilde alma ve işleyebilme becerisidir.

Otizme sahip çocuklarda duyusal zorlukların görülme sıklığı artar. Bu çocuklarda duyu bütünleme bozukluğu bulguları yüksek duyarlık (bir ses veya dokunuşa aşırı tepki verme), düşük duyarlılık (belirli uyaranlara yetersiz tepki verme) veya uyarandan kaçınma şeklinde görülebilir.

Duyu bütünleme terapisi, otizmli çocukların duyusal uyarıları algılama, işlemleme ve bu uyarılara uygun yanıtlar verme becerilerinin geliştirilmesini amaçlar. Bu terapi, çocukların günlük yaşam aktivitelerini daha kolay ve bağımsız bir şekilde yürütmelerine katkı sağlar. Bilimsel araştırmalar, duyu bütünleme terapisinin özellikle dış dünyayla etkileşimde yaşanan zorlukları azaltmada etkili olabileceğini göstermektedir.

Ergoterapi, anlamlı ve amaçlı aktivitelerle sağlığı geliştirmeyi, kişilerin bağımsızlık ve fonksiyonelliklerini artırarak topluma katılımlarını ve yaşam kalitelerini yükseltmeyi hedefleyen kişi odaklı bir sağlık mesleğidir. Ergoterapi, çocukların günlük yaşam aktivitelerinde maksimum bağımsızlık ve fonksiyonelliğe ulaşmalarını amaçlar.

Otizmli bireyler için ergoterapi, duyusal işlemleme, motor beceriler, sosyal etkileşim ve öz-bakım becerileri gibi çeşitli alanlarda destek sağlar. Ergoterapistler, danışan özelinde onun ilgi, istek ve ihtiyaçlarına uygun bireysel müdahale programları oluşturur ve uygularlar.

Bu program ve uygulamaların temel amacı çocukların ev, okul ve sosyal ortamlardaki görevlerini bağımsız olarak yerine getirmelerini sağlamak ve sosyal iletişim ve uyumlarını artırmaktır.
Otizme sahip çocuklarda ergoterapi ve duyu bütünleme terapisi uygulamalarının yarar sağladığı temel alanlar: 

Duyusal modülasyon: Duyusal düzenleme zorluklarını azaltmak.

Motor planlama: Hareket becerilerini geliştirmek.

Sosyal etkileşim: Sosyal ipuçlarını algılama ve uygun tepkiler verme becerisini desteklemek.

Öz bakım: Giyinme, yemek yeme ve hijyen gibi günlük yaşam becerilerini desteklemek.